Nog geen 500 meter verderop
staat jou caravan
Ik zou zo naar je toe kunnen
maar je weet niet eens dat ik zo dichtbij ben
Ik kan de muziek horen spelen
's middags en 's avonds met de voorstelling
Ik moet mezelf bedwingen
om niet naar je toe te gaan in een opwelling
Vrijkaartjes lagen in m'n brievenbus
Reclameborden staan langs de straten
Elke keer weer een knal die zoveel pijn doet
want ik heb het circus noodgedwongen verlaten
Ik moet omfietsen
als ik boodschappen ga halen
Want ik weet zeker dat als ik de tent zie
ik in m'n gedachten zal verdwalen
Ik zal niet weer naar m'n flat kunnen
als m'n oude droom zo dichtbij is
als al die herrinneringen weer boven komen
dat alles wat ik zo mis.
Ik kan niet tegen dit gevoel
het circus zo ineens weer in m'n leven
Zo dichtbij, m'n alles en m'n niets
Het leven dat zoveel kapotgemaakt heeft, en ook heeft gegeven
Ik weet dat ik er hoor
maar ik ben met iemand anders gaan leven
Jij en ik zijn verleden tijd
wij hebben het een lange tijd geleden al opgegeven
Maar ik wil het gevoel van toen weer even terug
even door de stallen lopen
de geur van zand en zaagsel ruiken
want de deuren zijn toch altijd open
Ik wil weer in de piste staan
rondreizen in een caravan
ik haat het om te wonen in een flat
dat is niet hoe ik ben
Maar ook al ben je zo dichtbij
ik paste niet in jou leven
dus ik kan niet naar je toe
ook niet voor heel even...