Vervlogen passie
Tranen vloeien over onze wangen
Heimwee naar onze herrineringen
en voelen dat het zo niet verder kan
de passie is aan het verdwijnen.
Heel langzaam, als het sterven van een roos.
Ze bloeide open en ze was prachtig,
dan begon ze langzaam te verwelken.
Onze zoute tranen druppelen over de roos,
maar ze valt niet meer te herstellen.
Ze buigt langzaam haar tere blaadjes
en alles lijkt voorbij.
Onze tranen drogen en we zoeken elk onze eigen
weg terug...
Heimwee naar onze herrineringen
en voelen dat het zo niet verder kan
de passie is aan het verdwijnen.
Heel langzaam, als het sterven van een roos.
Ze bloeide open en ze was prachtig,
dan begon ze langzaam te verwelken.
Onze zoute tranen druppelen over de roos,
maar ze valt niet meer te herstellen.
Ze buigt langzaam haar tere blaadjes
en alles lijkt voorbij.
Onze tranen drogen en we zoeken elk onze eigen
weg terug...
Reacties op dit gedicht
| Stephanie: | Donderdag, december 20, 2001 18:39 |
| Ik zou het niet beter kunnen neerpennen, da's precies wat ik nu meemaak! Veel sterkte... | |
Over dit gedicht
| Auteur: Stefanie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||