jij
Ik heb er aan gedacht
zoals zo vele vaak doen
ik ben er over gestruikeld
schopte er tegen met mijn schoen
ik liet het een poosje liggen
kwam toch terug en nam het op
en dan weer vreselijke dagen lang
spookte het door mijn kop
ik liep het weg, mijn hoofd leeg
stopte het weg in een laatje van de kast
en kwam het ook weer tegen
was dan wel weer verrast
nu ligt het hier te loeren
en weet ik nog steeds niet wat ik moet
maar één ding kan ik toch beamen
ik ben blij dat ik je heb ontmoet
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Vrijdag, december 19, 2008 21:47 |
| Gewoon doen hoor, wie niet waagt... ''k wens je alvast het allerbeste toe! Liefs Dina |
|
| sunset: | Vrijdag, december 19, 2008 10:57 |
| Je voelt je onzekerheid en die is herkenbaar. Maar leven, liefde is ook gewoon durven hoor. Toch? Liefs, sunset |
|
| Oorlam: | Vrijdag, december 19, 2008 10:43 |
| :) vlindertjes die in en om het huis rondslingeren? laat ze niet sterven, ze leven maar 1 dag! ;) | |
| switi lobi: | Vrijdag, december 19, 2008 09:59 |
| Liefde gaat daar waar zij van harte gaat.. wat een prachtige foto! Liefs, switi lobi |
|
| teun hoek: | Vrijdag, december 19, 2008 09:49 |
| echte liefde laat zich wel voegen. | |
| Windwhisper: | Vrijdag, december 19, 2008 09:46 |
| veertjes? ja ik filosofeer maar wat, mooi en boeiend en intens lieve groet Cobie Kuzzz Goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 19 december 2008 | ||
| Thema's: | ||