-geen titel-
De kristallen op het groene blaadje
zijn niet meer.
Je gezichtje bloeit terug, en bundels zonnestralen
raken jou in de schaduw van de lente.
Wit en kaal maken plaats,
en warmte straalt je hartje binnen.
Een ogenblik is winter met me vertrokken,
en licht zegt me vaarwel...
zijn niet meer.
Je gezichtje bloeit terug, en bundels zonnestralen
raken jou in de schaduw van de lente.
Wit en kaal maken plaats,
en warmte straalt je hartje binnen.
Een ogenblik is winter met me vertrokken,
en licht zegt me vaarwel...
Reacties op dit gedicht
| marieboeke: | Maandag, juni 16, 2003 17:34 |
| diep. echt waar. het gaat voor mij over kanker. maar is dat wel de bedoeling? het is zo open en gesloten tegelijk... |
|
| Pearl Of Darkness: | Donderdag, april 17, 2003 13:21 |
| Triestig.. Prachtig! | |
Over dit gedicht
| Auteur: wim Claessens | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||