Mat glas
Mat glas
Schrijven is het verleden
een eigen rustplaats geven
opbergen in een kast
achter melkwit glas
dat slechts vaag doet zien
wat ik vergeten mag,
of alleszins negeren.
Ik schop het weg
in die kleine wereld
waar men zo geniet
van andermans verdriet
en medeleven speelt,
wat moet men anders
als men zich verveelt.
Schrijven is het verleden
een eigen rustplaats geven
opbergen in een kast
achter melkwit glas
dat slechts vaag doet zien
wat ik vergeten mag,
of alleszins negeren.
Ik schop het weg
in die kleine wereld
waar men zo geniet
van andermans verdriet
en medeleven speelt,
wat moet men anders
als men zich verveelt.
Reacties op dit gedicht
| ninodepino: | Zondag, december 21, 2008 13:12 |
| pfff.. ik ga maar eens naar buiten:) liefs, nino. |
|
| Windwhisper: | Zondag, december 21, 2008 13:11 |
| nou ook ik verveel me niet hoor en meeleven met wat soms geschreven is is totaal anders dan het als tijdbesteding doen |
|
| Samhain: | Zondag, december 21, 2008 01:20 |
| Ik verveel me nooit, heb het altijd druk, met vriendinnen, dus sociale contacten of bezigheden of hobby''s, liefs Samhain, p.s. had een dag maar 48 uur ipv. 24! X | |
Over dit gedicht
| Auteur: contestant | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 21 december 2008 | ||
| Thema's: | ||