Vroeger woonde ik in een ander land
Ver in de bergen heel primitief
Ik ben vader van een zoon
Helaas is mijn vrouw overleden
Zij die ik zo liefhad
Haar waar ik zo om gaf
Had nooit gedacht dat zij zo vroeg zou gaan
En mij en mijn zoon alleen liet staan

Alsof het niet genoeg was
Verloor ook mijn paard het leven
Had geen vervoersmiddel om mijn goede vriend op te zoeken
Dus ik kocht van al mijn spaargeld een nieuw raspaard
Het was niet zomaar een paard want
Het had dezelfde ogen als mijn vrouw
Zij stonden vol van trouw
Ze lieten me weten, ik ben er voor jou
Maar ook zij verliet mij
Weer alleen met mijn zoon

Tot op een zekere dag waarin ik jou opnieuw voelde
Ik had nooit kunnen weten dat zij terug kwam
En een gezin met zich meenam
Een traantje pinkte ik weg
Zag dat er meer was dan pech
Sowieso dat je nooit kunt weten
Dat je soms moet vergeten

Als arme boer had ik niet veel
Was tevreden met wat ik had
Ook al was mijn vrouw er niet meer
Was er nog steeds teveel om op te noemen
Waar ik elk moment stil bij stond
Waar ik zoveel rust in vond

Een tijdje hing het al in de lucht en nu was het gekomen
Oorlog was uitgebroken
Van iedereen in het dorp werd zijn/haar zoon(en) opgeroepen zich te melden
Doordat mijn zoon pas geleden zijn been had gebroken
Mocht hij niet mee
Alle zonen overleefde de veldslag helaas niet
Maar mijn zoon wel

Nu ik weet dat je van te voren nooit kunt weten
Is er nog meer kleur in mijn leven
Probeer me te voelen als een geheel
Waar ik elke dag meer in slaag
Nu ik niet meer over gemis klaag
Tevreden ben met hoe het nu is en hoe het zal gaan
Want er is teveel moois in het leven om stil te staan