weg
Vooral de lieve
handgebaren
dwaalden, sprongen vrolijk
tegen mijn voorruit
De lieve ontvangende ogen
de verworpen twijfel
vooral, vooral
de aandacht
De laatste aanraking
het laatste contact
leek op nooit meer
zo
Ik denk
dat het een verwaaide avond was
ik weet het
bijna zeker
Ik kan zo hard knijpen
in handen, maar vasthouden
is nutteloos
zo ver in deze dag
Dan ren ik
zend ik
reacties, praat
zinnen worden kleiner
woorden weggevaagd
kleren, geuren gewassen
vergeten doorgegaan
Herinneringen minder
ik heb
vast niet
binnen de lijntjes
gekleurd
en nu
vaar ik
op zoek
naar nieuwe
avonden
groot, liefdevol
die zeker terugkijken
en opslaan
want dit
maakt
het zo
leeg
handgebaren
dwaalden, sprongen vrolijk
tegen mijn voorruit
De lieve ontvangende ogen
de verworpen twijfel
vooral, vooral
de aandacht
De laatste aanraking
het laatste contact
leek op nooit meer
zo
Ik denk
dat het een verwaaide avond was
ik weet het
bijna zeker
Ik kan zo hard knijpen
in handen, maar vasthouden
is nutteloos
zo ver in deze dag
Dan ren ik
zend ik
reacties, praat
zinnen worden kleiner
woorden weggevaagd
kleren, geuren gewassen
vergeten doorgegaan
Herinneringen minder
ik heb
vast niet
binnen de lijntjes
gekleurd
en nu
vaar ik
op zoek
naar nieuwe
avonden
groot, liefdevol
die zeker terugkijken
en opslaan
want dit
maakt
het zo
leeg
Reacties op dit gedicht
| __xMegan: | Zaterdag, januari 03, 2009 23:19 |
| wauw ik ben via anne bij jou terechtgekomen en heb daarnet serieus al je gedichten gelezen (not something that i usually do). vind dat je heel mooi schrijft, puur en straight from the heart. op de een of andere manier intrigeert het me en wil ik steeds verder lezen *-* ikdenkzegheteven ^^ |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Milot | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 22 december 2008 | ||
| Thema's: | ||