geen titel
een zachte bries
waait over het land
een stralende zon
brengt een lach op gezichten
Alles is zo anders
Met de eerste zon
de terrasjes staan terug buiten
mensen gaan terug meer op stap
Vriendschappen worden sterker
de zon doet veel voor mensen
Het laat mensen anders voelen
ze worden iets gelukkiger
Maar ik niet
Door mijn stomme ziekte
zie ik het geluk niet van de zon
zie ik vriendschappen verslechten
Maar op een dag
Dan zie ik mij ook lachen
Enkel en alleen al om een zon die schijnt
Enkel en alleen dan omdat het goed weer is
Reacties op dit gedicht
| Robski: | Dinsdag, april 02, 2002 18:43 |
| Bepaalde vriendschappen zullen niet zomaar verslechten meissie... en die lach die wil ik te zijner tijd wel eens zien.. terwijl je in 't zonnetje staat te stralen :) Liefs, Rob |
|
| 11je: | Dinsdag, april 02, 2002 18:12 |
| hoe was het ook alweer........achter de donkerste wolk schijnt de zon.... liefs 11je |
|
| christina: | Dinsdag, april 02, 2002 18:09 |
| Zeker weten lieverd Voor jou gaat de zon ook schijnen meisje Liefs Knuffie Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: dotje | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||