Hij.
Stilletjes zit ik hier,
bij één gekropen,
in een hoekje boven.
Ik wacht , wacht tot hij zal komen,
mag niet weglopen.
Het doet zo'n pijn,
waarom vind hij dat toch zo fijn?
Laat me, laat me,
ooit terug een klein meisje zijn.
1 april 2002
bij één gekropen,
in een hoekje boven.
Ik wacht , wacht tot hij zal komen,
mag niet weglopen.
Het doet zo'n pijn,
waarom vind hij dat toch zo fijn?
Laat me, laat me,
ooit terug een klein meisje zijn.
1 april 2002
Reacties op dit gedicht
| Gerarda: | Maandag, maart 05, 2007 13:22 |
| Ja meid ik weet wat je door maakt.Ook ik wordt nog geregeld misbruikt in de nachten. | |
| Berten: | Vrijdag, april 26, 2002 18:02 |
| een mooi, zeer mooi doordenkertje. | |
| Ellen/tyke: | Vrijdag, april 05, 2002 20:41 |
| Spijtig genoeg zal hij je dat nooit kunnen terug geven, maar je kan zelf de cirkel doorbreken, stap eruit, schreew het uit, zoek iemand op, maar blijf niet zwijgen!! Hoe moeilijk ook: probeer je leven terug op te nemen, in een andere wending, maar gun hem de volledige vernieling niet!! moge je de kracht hebben!! 'may you always have an angel by your side' Warme groetjes Ellen/tyke |
|
| Di Angeli: | Dinsdag, april 02, 2002 20:48 |
| Vluchten heeft weinig nut Ana. Er over praten of schrijven meestal wel. Dit is dus zo'n manier. Alleen weet dat je me ook kunt bereiken. Liefs |
|
| christina: | Dinsdag, april 02, 2002 18:54 |
| Ik wou dat ik je kon helpen Maar ik zit hier machteloos te lezen hou hij jou pijn doet Mijn gedachten zijn bij je meisje Dikke knuffel en in gedachten 2 armen om je te beschermen Liefs Christa |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ana | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2002 | ||
| Thema's: | ||