ik keek in de duisternis
die achter de deur te zien was
de donkere schaduw
die het huis scheen te vullen

het was onheilspellend
en ik besloot
dat ik daar eigenlijk
niets te zoeken had
ik moest daar weg
binnen zou alleen
duisternis op me wachten
en die kon ik missen

duisternis was nog erger
dan terminaal ziek zijn

iedereen wist het
maar iedereen zweeg
over wat er gebeurde
met de terminaal zieken

de terminaal zieken
die werden naar de berg gebracht
om daar ziek en alleen
te sterven in de stank
terminaal zieken
die werden vervoerd
in groot geheim
terminaal zieken
die bewezen
dat pjotr toch niet
zo machtig was
dat dokters fouten
konden maken

maar zulke reclame
wensten de machthebbende
dokters niet rond te bazuinen
dus maakten ze een eind
aan de ziekte
op de meest doeltreffende manier

dat was eigenlijk nog
de beste manier
aan de muur
en ze waren dood

dat was althans
een betere manier om te sterven
dan om gebruikt te worden
als proefkonijn
voor de zogenaamd
heilige wetenschap
die na het verdwijnen
van de natuur
in 2064
experimenteel
beoefend werd
op mensen

slechts met
de nodige connecties
hier en daar
konden ze je dan
gratie verlenen
maar enkel
als je alles achterliet
en je zonder enig
afscheid te nemen
van je omgeving
naar de berg trok

de berg was warm
en hield je langer in leven
maar liet de ziekte
alleen maar toenemen

het was dus te begrijpen
dat ik de benen wou nemen
dat ik mijn job wou weigeren
maar het was te laat
wat voor demonisch oud kwaad
daar in het duister van het huis lag
ik had het gewekt
en ik was de eerste
die het zou ondervinden

ik wou gaan lopen
maar een stem liet me
als gehypnotiseerd blijven staan
alsof een warme klauw
zich om mijn nek sloeg
terwijl het mij bekend overkwam

ja ik kon nu niet meer
zomaar weggaan
de stem in het duister
zei me binnen te komen
en ik deed het gewillig
niet getrokken door een zweep
maar met een familiair gevoel

de eigen wil gaf het op
toen ik de laatste trede betrad
voor de deuropening
een stem in me
zei me niet verder te gaan
maar het was te laat
ik was binnen
en de deur vloog achter mij
op driedubbel slot

mijn eerste gedacht
was om me instinctief
om te draaien
en aan de hendel te draaien
maar ik wist dat dit geen zin had
ik had de sloten horen draaien
en bonken zou geen zin hebben
op een lypus deur
niemand zou me horen

en het leek me het beste
om voorzichtig tewerk te gaan
snelle reacties
zouden snelle gevolgen lokken
ik moest me kalm houden
tenslotte wist ik nog niet eens
wie me hier binnengevraagd had

mijn ogen waren snel gewend
aan het duister
dat was zo bij iedereen
zelfs bij pasgeborenen
na 2034
was het leven duister geworden
en daardoor waren we
ons beter gewaar geworden
van verschillende soorten duisternis
ja wie er blind van werd
wat wel vaak voorviel
mocht blij zijn nog te leven
want blind zijn was iets
waar een middel op gevonden was

ogen van lijken
hadden even geholpen
met de juiste operaties
maar uiteindelijk
had gebleken dat
de ogen moesten komen
uit de kassen van levenden
zo ontdekte men
in 2108
leve pjotr!
maar niemand van de helft
wou weten hoe dat nou
precies tewerk ging
terwijl ze dat eigenlijk
wel wisten

maar nu stond ik
te kijken naar
een wel zeer vreemde kleur
van duisternis
oh ja alle kleuren bleven bestaan
ook in het duister
enkel de mensen
die het anders gekend hadden
hadden er moeite mee
maar dat soort mensen
begon uit te sterven

de stem van daarnet
klonk door de ruimte
kom naar mij

ik stond in een hal
die eerst smal leek
maar dan overging
in een grotere ruimte
met een samenkomst
van verschillende gangen

het was makkelijk
te weten vanwaar
de stem afkomstig was
het vergde gewoon wat wiskunde
meetkunde om precies te zijn
kijkend naar waar ik
de stem vandaan had horen komen
en rekening houdend met
het volume van het geluid
en de schatting van de kracht
waarmee het voortgebracht werd
en de kennis van de leeftijd
van de man in kwestie
die ik kwam opzoeken
was het makkelijk
om de plaats te kennen
enkel de mix
van de antwoorden
op de pasgenoemde vragen
hielp me met wat hoofdrekenen
de hoeken weten
op de muren
waar de stem op afgebotst had

het waren 5 muren
die de juiste gang aanwezen
ik was trots
de gang te vinden
ook al vreesde ik deze plek
waar ik moest zijn
er huisde niet veel goeds
in het oostelijk deel
van de Oude Wereld

ik kon rekenen
weinig mensen konden dit nog
ik had het nooit geleerd
maar ik was zo geboren
had me altijd afgevraagd
hoeveel een bepaald iets was
en zo kwam het
dat ik alles zag
in figuurlijke cijfers
het was fijn
om details te kennen
die anderen niet wisten
die anderen niet konden weten

de gang bracht me
naar een slaapkamer
en dit stelde me gerust
het waren enkel
mensen die sliepen
even geen rekening houdend
met de bewoners
van de Nieuwe Wereld

de kamer was donker
er brandde nergens licht
zelfs niet 1 van de kaarsen
die om het bed
van de man in kwestie stonden

ik keek naar de man in het duister
en begroette hem