mijn bestaan...
Mijn leven is als een koude nacht,
Veel te guur en te doordacht.
Het voelt eenzaam,
zoals het koude raam.
Waardoor ik naar buiten kijk en mijzelf zoek,
maar het lijkt een gesloten doek.
Ik zie mezelf in de raam,
eenzaam...
Sneeuwvlokken dwarrelen tegen mijn raam,
ze wissen mijn bestaan.
Alsof ik er nooit ben geweest,
een onbestaande geest…
Veel te guur en te doordacht.
Het voelt eenzaam,
zoals het koude raam.
Waardoor ik naar buiten kijk en mijzelf zoek,
maar het lijkt een gesloten doek.
Ik zie mezelf in de raam,
eenzaam...
Sneeuwvlokken dwarrelen tegen mijn raam,
ze wissen mijn bestaan.
Alsof ik er nooit ben geweest,
een onbestaande geest…
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: ayjatah | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 24 december 2008 | ||
| Thema's: | ||