Dat leg je, je zelf voor,

Ook al lijkt het één grote zooi ,

Toch ga je gewoon door.

Hoe vaker je het zegt,

Van, het gaat goed,

Treft het je gemoed,

Blijkt ‘t één groot gevecht.

Oké, je ziet dingen,

Ontmoet mensen,

Luidkeels zingen,

Toch, houd je wensen.

Dus het blijkt,

Ook al is het niet wat het lijkt,

Sluipt daar op de loer,

Maar je blijft stoer.

Ach het is maar dat,

Ook al is het misschien wel wat,

Maar, hoe zeldzaam ook,

Toch,

Bestaat het nog,

Die zoete geur die ik rook,

De zachte streling van gitzwart haar,

Ja, vergeet dat maar,

Om wie ik ben,

Het is zonneklaar,

Zij word nooit mijn fan.

Het lijkt misschien alsof,

Ook al getuigt het van weinig zelfvertrouwen,

Maar mag ik misschien, na die ene sof,

Ook eens van iemand houden?

Nu over drijf je echt!

Daarvan is totaal geen sprake,

Hoe hard je ook vecht,

Doet nu toch niet ter zake.

Geef mij maar de schuld,

Maar ergens diep in mij,

Is er iets onthuld,

Komt er iets vrij!

Nooit gedacht,

Maar toch ontsproten,

Wat er nog wacht?

‘k heb in ieder geval genoten.

Wat niemand mij af kan pakken,

Die lieve ogen, die lieve lach,

Die me telkens pakken,

Of al was het, het laatste, dat ik zag.

 Oké, veroordeel me maar,

Toch houd ik dit plezier,

Op jou eerste gebaar,

Wacht ik alleen, hier!