De parabel van de kerstkalkoen deel 2
Plots gilden zijn tribunemakkers, ze zagen hem nog gewogen worden, maar dan was hij voor altijd weg. Een reisje door de straten van de stad, hiervan kon de kerstkalkoen niets
opsteken, het was te donker in de boodschappentas van mevrouw.
Eens op het nieuwe adres begon een heel ander leven. De kerstkalkoen werd binnen en buiten gemasseerd met prikkelende kruiden. Toen werd hij in een warme kast gebracht, hij dacht nog: mooi, ze hebben hier een zonnebank. Dit was echter een grote vergissing. Tegen de tijd dat de kerstkalkoen het doorhad, welden er blazen op zijn vel en werd hij bruin gebakken tot in de derde graad. Hij legde zich nu maar neer bij de situatie. Het was nu toch te laat en gaan lopen kon hij niet, want zijn pootjes waren al lang afgehakt. Uren heeft onze kerstkalkoen moeten zweten, zijn vlees werd zacht en sappig.
De kerstkalkoen zou nu menig frêle lipjes gaan beroeren. Het smakken klonk als muziek in zijn oren. Er werd lovend over hem gesproken, men kon niet genoeg van hem krijgen. Hij werd overal genoemd, en in de boeken vermeld als iemand met vele mogelijkheden. Wat was de kerstkalkoen fier, speciaal voor hem had men deze dag ‘kerstdag’ genoemd...
Zo zie je maar, zelfs al denk je van jezelf niet veel goeds, toch komt er een dag dat iedereen je mag, dat jij het feestvarken bent, de kampioen,... de kerstkalkoen!
ela