Ik zou willen,
dat je niks met me doet.
Maar het gebeurd,
zomaar.
Terwijl het beter is,
als het niet gebeurd.
Want,
dat voel ik.
Ik zou willen,
dat jij hetzelfde wil.
Maar ik weet,
dat het niet zo is.
Het was duidelijk,
zoals jij het zei.
Maar,
ik kan het niet accepteren.
Ik zou willen,
dat ik dat kon.
Maar het is moeilijk,
en ik weet niet waarom.
Het gaat gewoon,
helemaal vanzelf.
Ik blijf aan jou denken,
zonder dat ik het wil.
Ik zou zó graag willen,
dat ik het mocht toelaten.
Maar dat mag niet,
omdat ik het somber inzie.
Waardoor,
de hoop verdwijnt.
Dus het is beter,
als ik jou vergeet.