Vijanden
vrede op aarde
zei de man
en hij schoot
zijn vijand dood
zonder vijand
geen oorlog
zei de man
hij ruste in vrede
toen kwam de vijand
van ’s mans vijand
jij doodde mijn vijand
zei de vijand van de vijand
de vijand van mijn vijand
is ook mijn vijand
zei de man
en schoot ook hem dood
er bleef geen vijand over
eindelijk vrede
zei de man
eenzaam stierf hij
vijand van zichzelf
zei de man
en hij schoot
zijn vijand dood
zonder vijand
geen oorlog
zei de man
hij ruste in vrede
toen kwam de vijand
van ’s mans vijand
jij doodde mijn vijand
zei de vijand van de vijand
de vijand van mijn vijand
is ook mijn vijand
zei de man
en schoot ook hem dood
er bleef geen vijand over
eindelijk vrede
zei de man
eenzaam stierf hij
vijand van zichzelf
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Maandag, december 29, 2008 18:33 |
| vechten om je nadien geliefd te hechten, is een menselijk als het zo loopt mooi trekje. groetje, hans |
|
| esteban.: | Zondag, december 28, 2008 12:36 |
| ben ik effkes blij dat jij mijn vijand niet bent Ronny... (bedankt voor het dansje als Santa, ja jij zou niet mis staan in een rood pak) liefs esteban |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hieronymus | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 27 december 2008 | ||
| Thema's: | ||