naar waar ze zichzelf verliest
ontspringt
leeft en beweegt
raapt stenen
zoekt en wroet
onophoudelijk kronkelend
haar weg naar beneden
om in parelend
grijze schoonheid
zorgeloos verder te drijven
naar daar waar
ze zichzelf verliest
in de onmetelijkheid
van haar streven
Reacties op dit gedicht
| Ria -rimpeling-: | Maandag, december 29, 2008 20:08 |
| Prachtig schrijven! liefs Ria |
|
| peter1: | Maandag, december 29, 2008 15:15 |
| wow ,wat een parel weer | |
| conan: | Maandag, december 29, 2008 13:43 |
| stroomt lekker en eindigt in oneindigheid, great! liefs pierre*** |
|
| _Lieverdje_: | Maandag, december 29, 2008 11:31 |
| zo prachtig weer liefs |
|
| karinvangelder: | Maandag, december 29, 2008 09:59 |
| mooi dit Martine. ik wens jou een fijne jaarwisseling met liefs van mij , Karin. | |
| roosjerood: | Maandag, december 29, 2008 09:57 |
| heel erg mooi ,knap verwoord | |
| lommert: | Maandag, december 29, 2008 07:59 |
| ''dat verliezen'' is een lust voor het oog;) liefs van mij willem |
|
| Windwhisper: | Maandag, december 29, 2008 07:49 |
| mooi schrijven Martine lieve groet en fijne dag Cobie |
|
| rovago: | Maandag, december 29, 2008 07:27 |
| zo is dat. Knap verwoord. Groet. Roger |
|
| Yellow : | Maandag, december 29, 2008 06:34 |
| mooi martine, groetjes, Y. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verhavert | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2008 | ||
| Thema's: | ||