help
Ik roep om hulp
Maar niemand hoort het
Weet niet of ik dit alleen red
Ik word maar zwakker en zwakker
Niemand begrijpt me hier
Ze reageren alleen maar bot
Daarvan krijg ik totaal geen plezier
Ik voel me hele dagen door rot
Ik heb het hele dagen door zo koud
Help me alsjeblieft
Ik schreeuw om hulp
Maar niemand hoort het
Wil absoluut niet aankomen
Maar ik weet niet of ik dit alleen red
Er zal toch wel ooit een einde aan komen?
Help, ik schreeuw, help me toch
Maar niemand hoort me,
Niemand wil me horen,
Ik ben niets ik ben dik,
Laat mij alleen,
Laat mij met rust
Ik wil gaan,
Want ik kan dit leven niet aan..
Reacties op dit gedicht
| zorana: | Maandag, februari 09, 2009 20:10 |
| meisje maak je niet zo druk het komt goed ik wil ook hulp maar het komt er niet | |
| tweety-ysje: | Woensdag, december 31, 2008 11:10 |
| ik ben het helemaal met secrets eens hoor! sterkte lieverd | |
| secrets: | Maandag, december 29, 2008 20:33 |
| Lieve meid, Ik herken je tweestrijd wel.. Je wilt niet aankomen, maar ook een zodanig leven lijden (met een normaal eetgedrag) waarin je gelukkig kan zijn.. Dat is zó moeilijk, ook vanwege het onbegrip van omstanders.. Ik ben er voor je! Mail me gerust als je behoefte hebt aan een luisterend oor.. liefs, Ester |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lunia | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2008 | ||
| Thema's: | ||