Haar hand
Nog een paar minuten slechts
Zijn stem klonk hees
Zij kon niet meer dan knikken
Hun houding schuw en angstig
Hoe kon zoiets hun leven vullen
Dagen geteld en wisselend van kleur
Dankzij doorschijnende schaduwen
De gestalten werden kleiner
Overlopend van welwillendheid
Troebel vuil water
In stinkende tonnen
Daar werd hij woedend van
Het werd hem lichter
Reeds lang was hij opgegeven
Zij hief haar hand en streelde zijn haren
Een verlangen te helpen
Zacht kuste zij zijn lippen
In stilte gleed hij weg
Zijn stem klonk hees
Zij kon niet meer dan knikken
Hun houding schuw en angstig
Hoe kon zoiets hun leven vullen
Dagen geteld en wisselend van kleur
Dankzij doorschijnende schaduwen
De gestalten werden kleiner
Overlopend van welwillendheid
Troebel vuil water
In stinkende tonnen
Daar werd hij woedend van
Het werd hem lichter
Reeds lang was hij opgegeven
Zij hief haar hand en streelde zijn haren
Een verlangen te helpen
Zacht kuste zij zijn lippen
In stilte gleed hij weg
Reacties op dit gedicht
| Ries Wink: | Dinsdag, december 30, 2008 23:01 |
| Hoi lexx, Het zijn de smartelijke, trieste beelden uit het verleden van iemand die doodziek en stervende is. Beelden die wij ons misschien en blijkbaar niet kunnen voorstellen. Sterven is meestal een moment met flarden uit het geleden en geleefde leven. |
|
| lexx: | Maandag, december 29, 2008 21:46 |
| die gestalten en die stinkende tonnen. wat moet er me bij voorstellen? een strafkolonie? probleemwijk? een uithoek in afrika? een weeshuis met achterstallig onderhoud? ik krijg er geen vat op, ries. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Ries Wink | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 29 december 2008 | ||
| Thema's: | ||