Tranen
Soms zijn ze te sterk
Soms komen ze gewoon uit het niets
Vaak komen ze ongelegen
Maar meestal komen ze niet
Hoe moeilijk ik het ook heb
Tranen blijven weg
Steeds word de zee achter mijn ogen groter
Langzaam verdwijnt alle kleur uit mijn leven
Langzaam word alles zwart wit
Kleurloos en gevoelloos
Soms komen ze gewoon uit het niets
Vaak komen ze ongelegen
Maar meestal komen ze niet
Hoe moeilijk ik het ook heb
Tranen blijven weg
Steeds word de zee achter mijn ogen groter
Langzaam verdwijnt alle kleur uit mijn leven
Langzaam word alles zwart wit
Kleurloos en gevoelloos
Reacties op dit gedicht
| Maggel: | Woensdag, december 31, 2008 11:03 |
| Het is absoluut niet zwak om te huilen, het is juist een teken van kracht en compassie (dit vertelde een vriend me eens). Maar soms kunnen ze inderdaad niet komen... Ik ken het maar al te goed. Maar ik hoop dat je leven weer wat kleur krijgt! Knuf en kus |
|
| Werner Domroese: | Dinsdag, december 30, 2008 19:13 |
| Soms kan je beter je tranen de vrije loop laten, in plaats van te verdrinken in je eigen duikboot. Zwart en wit zijn op zijn minst nog in evenwicht, totdat je oceaan zo diep wordt dat geen licht je bodem meer kan raken. Sterkte! | |
Over dit gedicht
| Auteur: flyer4life | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 december 2008 | ||
| Thema's: | ||