De dualiteit der dingen
Foetushouding
opgerold
-blijf weg!-
stekels
fel opgericht
-ik steek!-
Met stalen bik
trots en kracht
-jij zult mij nooit kennen!-
Maar vanbinnen...
aarzelend
bloeiend
bloesems oprichtend
-kom hier-
teder
angstig
onmachtig openvallend
-blijf!-
schrijvend
beeldend
woorden oproepend
en smekend
-ken mij-
-ontrafel mij-
-vertel mij wie ik ben...-
Reacties op dit gedicht
| esteban.: | Zaterdag, januari 03, 2009 01:21 |
| en wat met de helaasheid... | |
| RealMe: | Zaterdag, januari 03, 2009 00:57 |
| zoo herkenbaar....ik kan er niet meer van maken..... echt mooi... ik hoop dat je snel iemand vindt die jouw kan verlossen van de vraagtekens. groetjes, bianca |
|
| Roo$je: | Vrijdag, januari 02, 2009 22:37 |
| Vertel mij wie ik ben... Wat een zin, het zou de mijne kunnen zijn... Misschien moeten we elkaar vertellen wie we zijn? ;) Zodat we weer onszelf leren kennen... With Love, Kus |
|
| Dwaallicht: | Vrijdag, januari 02, 2009 22:28 |
| Dualiteit ten top... heel mooi omschreven! Liefs Dina |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lone Dreamer | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 02 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||