6 jaren
elke dag weer
gaf ik ze kansen
het enigste wat zij deed was die verschansen
ik kreeg van haar geen kansen
ik kreeg zelfs niet de kans om die te verschansen
6j lang gaf ik haar kansen
die ze elke dag weer verschansten
ik deed super veel mijn best om van iemand slecht
een goei persoon te maaken
maar iederedag bleven haar vuiste mij raaken
wand zij geloofd niet in een tweede kans
gaf ik ze kansen
het enigste wat zij deed was die verschansen
ik kreeg van haar geen kansen
ik kreeg zelfs niet de kans om die te verschansen
6j lang gaf ik haar kansen
die ze elke dag weer verschansten
ik deed super veel mijn best om van iemand slecht
een goei persoon te maaken
maar iederedag bleven haar vuiste mij raaken
wand zij geloofd niet in een tweede kans
Reacties op dit gedicht
| Snowwhite_Sorrow: | Woensdag, maart 18, 2009 13:32 |
| Da hebt gij mij verteld, ni? Echt mooi verwoord! |
|
| Dirk Hermans: | Zaterdag, januari 03, 2009 21:50 |
| moedig neergezet | |
Over dit gedicht
| Auteur: rauts | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||