Schaakmat.
Nu de liefde is vervaagd tot puur verlangen
en de stilte haar romantiek niet meer kent
Hou ik me vast aan ons geweest verleden
toen jouw hart nog voor mij was bestemd
Toen ik jouw leven nog met mij wilde delen
en mijn stem de zinnen voorlas uit jouw boek
Toen mijn hart jouw keuze moeiteloos maakte
en jij instemde met mijn besloten verzoek
En daar sta ik dan tussen het nu en verleden
in twijfel over de richting van mijn pad
Vlucht ik weg voordat het spel me inhaalt
of zet ik jouw hart voor altijd schaakmat..
Reacties op dit gedicht
| Dwaallicht: | Zondag, januari 04, 2009 16:14 |
| Prachtig! Liefs Dina |
|
| Werner Domroese: | Zondag, januari 04, 2009 01:48 |
| Schitterend! Zeer van genoten. Na schaakmat kan je altijd een nieuw spel beginnen! | |
| Narcis(t): | Zondag, januari 04, 2009 00:07 |
| mooooi :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 03 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||