Innocence
Hier zit ik dan
al weer een jaar voorbij
weer een jaar om te vechten
zou het ooit voorbij zijn
het missen van je pa, opa en zelfs je moeder
je woont nu op je zelf maar je moeder
houdt meer van de wereld dan van mij
mij doet ze pijn
maar daar komt een eind aan
ik vecht voor me zelf
ik vecht voor me leven
maar toch zo bang zo verdriet
en soms zijn der van die moment
die perfect zijn en dan hoop je blijft het
maar dan wordt het weggenomen
en blijft je angst
het mooiste moment uit je leven is weggenomen
zou het terug komen
de straat op durft je niet meer
je sluit je op in huis
is die het leven dat ik moet leven
zo lijkt het wel
niemand is der voor me
me jeugd is toch al kapot
me leven is dood
wat moet der nog zijn
wat moet der nog gebeuren
laten ze me dan maar opnemen
laten ze me dan maar helpen
als ik hier maar van afkomt
maar dat lukt niet meer
ik vecht al 19 jaar
ooit moet het stoppen
ooit is het voorbij
maar hoe lang kan ik nog vechten
ik wil leven
ik wil niet meer vechten
ik wil weer mezelf zijn
ik wil ik wil ik wil
wat ik wil telt niet
als ik blijft vechten maakt iemand het toch weer kapot
maar ik zal wel moeten
dan maar alleen zijn en niemand meer hebben
ik moet dit doen
ik moet beter worden
ik moet uit die put
ik wil wakker worden
dan is het een groot nachtmerrie
maar dat is het niet
geef me weer een goed gevoel
laat me zien dat der een GOD is
maar die is der voor mij niet
het is een vecht die ik me hele leven blijf vechten
*ik vecht tegen me broer dat die me niet meer misbruikt me moeder gelooft me niet, ik vecht tegen de wereld, ik vecht tegen verdriet, ik vecht overal tegen en het doet zo pijn verdriet en geeft me angst en ik verlies familie en vrienden zolang het me zelf nog maar niet is*
Reacties op dit gedicht
| *dark__eyes*: | Maandag, september 14, 2009 17:38 |
| ik wens je heel veel sterkte. jij schrijft met zo veel kracht en zo veel droevige woorden, maar ook heel rakend. dikke knufff *dark__eyes* |
|
| Quicksilver: | Maandag, januari 05, 2009 13:07 |
| Wens je bij alles ontzettend veel sterkte toe, maar vooral kracht om uit dit dal te komen, Zoek hulp!Erg droevig en verschrikkelijk! Liefs,knuffs dicky |
|
| johandedichter: | Maandag, januari 05, 2009 02:02 |
| wat één enorm droef schrijven dit gedicht het raakt mij diep in het hart gr johan hijzelaar |
|
| tinkelbel10: | Maandag, januari 05, 2009 01:28 |
| wat droevig :( ik ben er stil van, ik wens je veel sterkte. liefs Tina. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sweetkyla | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||