Daar stond hij

Als uit een film.

Alsof het niet echt was.

Hij kon gestapt zijn uit

een lang vervlogen verleden.

Hij had zo’n gezicht als dat van Jezus.

Of zoals Osama Bin Laden, met een

evenwichtige, engelachtige uitstraling.

Ik keek of ik vleugels kon ontdekken.

Of anders een aureool rond het hoofd.

Ik weet dat Jezus niet was

als Osama Bin Laden,

Of andersom.

Maar hoe kan het dan,

Dat ze beiden zo’n indruk maken,

En zag Jezus eruit als op de afbeeldingen….?

Daar stond hij dan.

Bij ons tafeltje in het bruin café.

De “boodschapper van Allah”.

We boden hem iets te drinken.

Hij nam appelsap.

Hij vertelde over zijn roeping,

Ik dacht: “ is hij een Mohammed,

Of is hij psychotisch…?”

Maar dacht ik, met zo’n gezicht?

Evenwichtig en engelachtig…

Gewichtig gaf hij antwoord op onze vragen.

Dat God en Allah één en dezelfde zijn/is.

Dat de Koran en de Bijbel beiden liefde beogen.

Het misbruik wat er gemaakt is van beide boeken.

En ik zat maar in verwondering naar hem te kijken,

Of er geen vleugels… nou ja..

Ik zat te dromen…

Zat onder een palm in Nazareth,

De heilige plaats Mekka, met de steen.

Zag Bagwan Raneesh rondrijden in z’n Rolls,

Toen Osama Bin Laden plotseling uit het struikgewas sprong

met een mitrailleur.

Ik keek  hem geschrokken aan.

Hij zal toch niet zien wat ik allemaal denk?

Zijn appelsap was op.

Hij stond op en nam beleefd afscheid van ons.

Nog steeds in verbazing keek ik hem na,

En zag hem een kroeg schuin aan de overkant binnengaan…