Je vroeg om mijn hand
Een wandeling door het woud van je gedachten
die mijn verlangens naar je doet opwaaien
als een kille oostenwind in het diepst van mijn hart.
Een tocht die nooit hetzelfde zou zijn, omdat
elk blaadje aan de bomen van jouw twijfels
per minuut van kleur verandert.
Een ervaring die in mijn geheugen nooit.
nooit en te nimmer te vinden zal zijn;
ik ben puur en alleen, maar nooit eenzaam.
Want je vroeg om mijn hand
en smeekte om genade en daarom, juist daarom
weigerde ik van je te houden.
die mijn verlangens naar je doet opwaaien
als een kille oostenwind in het diepst van mijn hart.
Een tocht die nooit hetzelfde zou zijn, omdat
elk blaadje aan de bomen van jouw twijfels
per minuut van kleur verandert.
Een ervaring die in mijn geheugen nooit.
nooit en te nimmer te vinden zal zijn;
ik ben puur en alleen, maar nooit eenzaam.
Want je vroeg om mijn hand
en smeekte om genade en daarom, juist daarom
weigerde ik van je te houden.
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Woensdag, januari 07, 2009 12:23 |
| idd, ;) | |
| Windwhisper: | Woensdag, januari 07, 2009 07:51 |
| nadenkend gelezen lieve groet Cobie Goede morgen Kuzzz |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Cayenne | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||