Analyse van stemmen
Analyse van stemmen
Ik zit in mijn kamer en besluit te genezen.
Geluid gaat weg als je doof bent,
maar voor het snijden in mijn oren,
bedenk ik dat het niet zo simpel zal zijn.
Dagen gaan voorbij,
Terwijl ik luister naar wat ze te zeggen hebben.
Sommigen zwijgen maar ik weet dat ze er zijn.
Soms schreeuw ik terug...
Soms luister ik zwijgend,
starend...
Soms ben ik terug oprecht gelukkig.
Als ik dan naar mijn handen kijk
zie ik dat het niet de mijne zijn.
Ik zit in mijn kamer en besluit te genezen.
Geluid gaat weg als je doof bent,
maar voor het snijden in mijn oren,
bedenk ik dat het niet zo simpel zal zijn.
Dagen gaan voorbij,
Terwijl ik luister naar wat ze te zeggen hebben.
Sommigen zwijgen maar ik weet dat ze er zijn.
Soms schreeuw ik terug...
Soms luister ik zwijgend,
starend...
Soms ben ik terug oprecht gelukkig.
Als ik dan naar mijn handen kijk
zie ik dat het niet de mijne zijn.
Reacties op dit gedicht
| isolina: | Vrijdag, januari 09, 2009 16:09 |
| heel mooi edi maar wel met droefheid en woede vervuld, en toch mooi om te lezen . yahete Maria (Isolina) |
|
| Quicksilver: | Vrijdag, januari 09, 2009 14:45 |
| Droefmooi gedicht!Word er net als inner een beetje stil van liefs,knuffs dicky |
|
| Innerchild: | Vrijdag, januari 09, 2009 11:36 |
| Ik word toch een beetje stil bij het lezen van dit gedicht. Het klinkt zo eenzaam ... Ik lees ook ingehouden woede ... machteloosheid ! Hoe dan ook, je hebt hier wel iets moois neergezet. Groetje, Innerchild |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Edi Wols | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 09 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||