Hard bevroren ondergrond, keihard zant.
Mij lijkt de wereld stil te staan, heel even,
Alsof de zandloper-zandkorreltjes blijven zweven.
 
Niemand krijgt zijn leven
Geluk kun je iemand gunnen
Niet zomaar geven
 
Niemand weet meteen
Daar kom ik vandaan,
En daar ga ik heen
 
Ik leer door vallen en opstaan
Zo zal dat de levensweg lang gaan
Jaargetijden zullen alleen weder keren
De aarde zou je haar geheimen kunnen leren
Als je haar zou kunnen begrijpen, verstaan
Verteld ze je de waarden, haar verhalen,
voor het slapen gaan.
 
Geschreven door
vampia luna venus
Reacties op dit gedicht
vampia luna venus vindt het leuk als je reageert op dit gedicht

Nog geen account bij Gedichten-Freaks?
Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Over dit gedicht
Auteur:  vampia luna venus Abbo 1Abbo 2GroeneSter
Gecontroleerd door:  christina
Gepubliceerd op:  10 januari 2009
Thema's:
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de Gedichten-Freaks en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de Gedichten-Freaks blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door Gedichten-Freaks zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.

© Gedichten-Freaks 2024, alle rechten voorbehouden.