waren  het 

  dode bloemen

lege graven

     en emmers

brandend zand

          nooit zal ik weten

       wat het was

wie het was

hoe het zich ontwikkelde

      voor het wezenlijk werd

was het al gedoemd  te sterven

slechts de herinnering aan

wat nooit werkelijkheid werd

koestert de moederschoot

      vaarwel mijn liefste

ik heb je nooit echt gekend