jij..
ik zie je weer voor al die mensen rennen.
je bent bang en eenzaam ze mogen je niet kennen.
zal ik wat eerder beginnen?
alles doe je om ze voor je te winnen.
weer sta je voor ze klaar.
ik hoor je niet klagen al heb je het zwaar,
niemand die jou hoort praten.
want fluisteren doe je , door stiekem dingen achter te laten.
hoe gaat het? ach gaat wel goed.
je wacht en wacht tot wat de tijd met je doet.
stiekem wil je opgeven.,
omdat je elke dag.,voor een ander bent gaan leven.
jij.
ik.
mezelf.
kwijt.
Reacties op dit gedicht
| suzyside: | Zaterdag, april 16, 2011 23:03 |
| Schitterend gedicht! Je kunt je gevoel echt goed op papier zetten! Ga zo door!! En blijf hopen! | |
| _Isolde_: | Zondag, januari 11, 2009 22:28 |
| Erg ontroerend | |
| Quicksilver: | Zondag, januari 11, 2009 22:08 |
| Hoop dat je de weg weer naar jezelf terug vind! Wens je veel sterkte, maar vooral veel kracht toe! liefs,dicky xxx |
|
| Robyn*: | Zondag, januari 11, 2009 22:05 |
| Mooi geschreven! Grtz. Robyn x |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Am92 | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 11 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||