| errel: | Zaterdag, januari 17, 2009 19:13 |
| voetstuk idolaat verliefd op jou, vrouw van mijn levem hou je niet van mij (of toch wel?) groet van een vrouwenliefhebber; maar houden vrouwen ook van mij? |
|
| Werner Domroese: | Vrijdag, januari 16, 2009 02:48 |
| Communicatie was helaas het probleem niet.. Ik heb me gewoon door haar laten gebruiken, heb het laten gebeuren, terwijl ik diep van binnen toch wel wist hoe oneerlijk ze eigenlijk was, maar ze zit nu eenmaal in m''n hart. Mijn liefde.. Is een straf (voor mij zelf en ook voor haar schijnbaar). | |
| Marousia: | Vrijdag, januari 16, 2009 02:00 |
| Hmmm mannen komen van mars en vrouwen van venus en daar gaat het in de communicatie wel eens mis. Denk ook om jezelf. Liefs van Marousia | |
| nana: | Woensdag, januari 14, 2009 19:37 |
| je maakt een prachtige ommekeer halverwege ;) waarom laat ''jij'' je behandelen als boeman? hoe zie jij jezelf?.. is geen kritiek hoor, zijn vragen die ik mezelf ook steeds weer stel, je gedichten zijn o zo herkenbaar. mooi het dilemma beschreven! | |
| Peter van Tiel: | Woensdag, januari 14, 2009 11:31 |
| Vrouwen kunnen soms moeilijk en wispelturig zijn, dat ondervind ik hier ook af en toe. Sterkte er mee. Groetjes, Peter. |
|
| Manja Moraal: | Woensdag, januari 14, 2009 00:26 |
| al die mooie woorden van jou..al die tranen van machteloosheid..al die tijd die jij in haar hebt gestoken.. ze is het simpelweg nooit waard geweest. schon stukje schrijven wieder, mein Herr ;);) |
|
| Noorderlicht66: | Dinsdag, januari 13, 2009 21:15 |
| Droefmooi schrijven! Liefs N66 |
|
| lonely 1: | Dinsdag, januari 13, 2009 19:10 |
| moeilijk om op die manier iets goed te doen voor die persoon, mss weet ze zelf niet echt wat ze nu wil? wel of niet bij jou zijn? ze heeft je nodig maar wil het mss niet toegeven? ik herken een deel ervan van mijn situatie en weet hoe moeilijk je het voor jezelf maakt en hoe kwaad je op jezelf wordt omdat je het là à t gebeuren en eerlijk? dit zijn geen prutsgedichten voor mij, liefs, hilde |
|
| tinkelbel10: | Dinsdag, januari 13, 2009 18:09 |
| in stilte gelezen,ik vind het een droevig gedicht,heel goed neergezet,mooi.ik wens je veel kracht en sterkte. liefs Tina. |
|
| Mist: | Dinsdag, januari 13, 2009 16:56 |
| mooi geschreven. Ik herken het wat er in staat. We geven steun en toeverlaat. En trekken zelf aan het kortste eind jammer genoeg. Blijf zo doorgaan met schrijven. Greatz Mist |
|
| Werner Domroese: | Dinsdag, januari 13, 2009 16:38 |
| Je slaat de spijker op zijn kop ;) | |
| Fairouz: | Dinsdag, januari 13, 2009 16:34 |
| Zoals ik het lees : ze wil niet met je maar zeker ook niet zonder je...even simpel gezegd. En daar ben jij je wel van bewust denk ik en dat maakt je kwaad op jezelf. Als ik er naast zit dan sorry, zo lees ik het toch Zonnige groet, Fairouz |
|
| Werner Domroese: | Dinsdag, januari 13, 2009 16:15 |
| Amanda, ''t ligt helaas iets ingewikkelder dan alleen het predikaat ''liefdesverdriet''. Ben zelf niet tevreden over de titel, die is inmiddels ''Tweeslachtig Neerslachtig'' geworden bij gebrek aan betere inspiratie. Titels zijn voor mij altijd het moeilijkste deel van een gedicht. Bij deze situatie hoort naast verdriet ook woede en teleurstelling, vooral richting mij zelf, omdat ik me bewust heb laten misbruiken, mentaal dan vooral. Ach, ''t blijkt wel uit mijn andere prutswerkjes. He |
|
| Amanda Visch: | Dinsdag, januari 13, 2009 16:05 |
| Werner Liefdesverdriet is nooit leuk...Soms passen mensen niet samen en heeft het met verschillende karakters te maken ofzo..Ik weet het niet. Hoop dat je er vrede in vindt. Liefs | |
| Auteur: Werner Domroese | ||
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 13 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||