een deken van liefde
Hoe kan het zijn dat ik jou
Nog steeds niet vergeten ben,
Waar ik ook heen ga,
Hoe hard ik ook ren.
Je blijft door mijn hoofd spoken
En zit diep in mijn hart,
De meeste zijn verdwenen
Maar jij bent een geval apart.
Ook al zou ik je willen vergeten
En ook al doe ik zo hard mijn best,
Je zit stevig en diep opgeborgen
Veel steviger en dieper als de rest.
Jij bent bijzonder en gaf mijn hart
Een stempel als teken,
Dat je voor altijd in mij zou
Blijven bestaan, in mijn hart
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: mother nature | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||