wij
de woorden waar we niet achter staan
maar waarin we schuilen
werpen rare schaduwen af
dag en nacht
sinds we niet meer zoeken
vinden we elkaar overal
een muis die tippelt
en van oud graan eet
op een vergeten zolder
zonder wijzers
is de wekker blijven tikken
en het alarm gaat niet
meer af
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Woensdag, januari 14, 2009 22:03 |
| AAH, raak zeg! Liefs, Artifex. |
|
| ninodepino: | Woensdag, januari 14, 2009 20:40 |
| mooooooooi je kunt het tijdelijke in het midden laten prachtig gevoel voor gemeenschapszin!:) lekker zijn muisjes, hmmmm anijs... liefs, nino. |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, januari 14, 2009 20:16 |
| ergggggggggggg mooi...sinds we niet meer zoeken... liefs kerima ellouise |
|
| Cora (ZIJ): | Woensdag, januari 14, 2009 20:14 |
| Ja nou, de eerste strofe springt er al gelijk uit :) liefs, |
|
| roosjerood: | Woensdag, januari 14, 2009 19:06 |
| echt heel knap verwoord | |
| Windwhisper: | Woensdag, januari 14, 2009 18:28 |
| knap gevonden liefs Cobie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||