Vanuit het niets
houd dit beeld vast:
een kille ruimte, leeg, diepduister stil
geen ultrageluid, niet eens gefluister
niet één enkel licht of een ver geflonker
noch een wonder dat deze nacht ontsluit
niets van bouwstenen als DNA, eiwit
de essentie van leven, geheel niet in zicht
voort schrijdt het, tijdloos, zonder glans
als zwaar water, beklemmend, naargeestig
tot die ene speldenprik, vanuit het niets
een zeepbel die bolt en rekt, energie die
zomaar lekt, ergens, vanuit het nergens
een flits, een explosie, een magic ongekend
* wordt vervolgd *
http://rudolf.web-log.nl
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Zaterdag, januari 17, 2009 00:49 |
| prachtig neergezet,graag gelezen. liefs Tina. |
|
| kerima ellouise: | Woensdag, januari 14, 2009 20:19 |
| mooi opgebouwd naar de magische explosie! knap geschreven liefs kerima ellouise |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Rudolf | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||