ik


ik heb een probleem, ik ben te zwaar
nee nee, niet tussen mijn oren, het is waar

ik heb een eetprobleem, zo noemen ze dat
dat is raar, ik wist niet dat ik dat had

eten, eten, eten, eten
bestaat er nog meer, ik zou het niet weten

niet meer aan eten denken de hele dag
want dat is het enige dat ik nog zag

gek wordt ik van die drang naar steeds meer
en later voor de spiegel.......oei dat doet zeer

ik dacht, ach het valt wel mee
maar mijn spiegel zegt dan keihard....nee

zo kan het niet langer, het gaat niet goed
maar normaal eten, ik zou niet weten hoe dat moet

er kwam herkenning na een intake gesprek in de kliniek
het is geen zwakte, ik ben gewoon een beetje ziek

ik kan geholpen worden en wel meteen
dus ik op 27.03.2002 er maar heen

in een groep met 9 vrouwen kwam ik terecht
een normaal eetpatroon dat is waar ik nu voor vecht

het is wel moeilijk hoor, ik sla door naar de andere kant
maar het komt wel goed, ze pakken me bij de hand

samen en niet alleen, dan sta je sterk
en samen wil ik heel graag aan het werk

mijn streven is natuurlijk mijn gewicht omlaag
maar dat mag morgen, het hoeft niet vandaag

eerst moet ik leren gewoon te eten
wat meer bewegen, wat meer gaan zweten

van mezelf leren houden en respecteren
pffff ik heb nog veel te leren

daarom ben ik blij met de hulp die ik krijg, niet alleen
samen met nog 8 vrouwen, ik ga er graag heen

ik wil niet meer dat eten het belangrijkste is in mijn leven
ik weet dat ik nog zo veel meer heb om te geven

ik wil weer leven en niet blijven hangen
ik wil weer maken heel veel plannen

ik weet, ik heb nog een lange weg te gaan
maar dat geeft niet, straks zal ik er staan

dan hou ik van mezelf en de mensen om mij heen
en sta ik daar zonder blok aan mijn been

ik kijk echt uit naar die dag
en hoop dat ik hem gauw beleven mag