De .... als sinterklaas
Eens gebloeide bloemen
verstikken onder bladerkleed:
Waar talloze contouren
verdwijnen in hun eigen leed.
Het is de herfst die ons omarmt
en in mist doet zinken:
Verloren in het rood en bruin
als blad zal ik verdrinken
Ik ruik de hoer van mijlen ver
en begroet haar als gelijke :
Reeds heb ik mijn steen gegooid
en reis naar winters rijke.
verstikken onder bladerkleed:
Waar talloze contouren
verdwijnen in hun eigen leed.
Het is de herfst die ons omarmt
en in mist doet zinken:
Verloren in het rood en bruin
als blad zal ik verdrinken
Ik ruik de hoer van mijlen ver
en begroet haar als gelijke :
Reeds heb ik mijn steen gegooid
en reis naar winters rijke.
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Uri Noir | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||