Stiltewoorden
Stiltewoorden
Mijn hart tekende zwart,
het gemis was veel te diep
er was een traanstilte in mijn
hart, maar de herinnering was
me nabij
het was graven in de diepte,
maar ik vond je telkens terug.
Niemand zal het ooit begrijpen,
maar ik koester het gevoel van
warmte om je glimlach telkens
weer.
Jij, je was bijzonder
en ik had je lief, zo lief,
tot het oneindige van alle
dagen.
Ik koester deze hartsstilte..
Reacties op dit gedicht
| lommert: | Vrijdag, januari 23, 2009 22:45 |
| het laatse woord zegt me nu zoveel;) willem |
|
| kerima ellouise: | Zondag, januari 18, 2009 21:21 |
| heel erg mooi Roosje...blijf liefhebben naast het nieuwe liefhebben...en koester ... liefs kerima ellouise |
|
| lexx: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:49 |
| kussie ;) | |
| lommert: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:33 |
| de lengte is niet gegeven, kan zo maar veranderen...maar de lengte van ons is al een cadeautje....willem, niet te sentimenteel he haha... | |
| lommert: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:28 |
| ;) ..vergeten;) | |
| lommert: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:27 |
| wij zijn wel even tijdgenoten van elkaar...lezen elkaar ..voor zolang dat gegeven is...dat is mooi...dat meen ik.... | |
| lommert: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:19 |
| wie kent er niet de stilte van tranen...heb het liever niet over mijn leeftijd..maar dat ziet dierbaren telkenmale wegvallen...er is herinneren en dat leest warm;) ik heb je woorden graag gelezen kus willem |
|
| Lone Dreamer: | Vrijdag, januari 16, 2009 23:11 |
| Hmmm... Erg sterk en diep. Soms kan je die stilte inderdaad enkel koesteren, hoe onbegrijpelijk ook. Maar het ontbreekt me aan woorden om waardige commentaar te geven. Respect. Lone |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Roo$je | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 16 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||