hemelzicht
de deur die je wil dichtslaan
verzet zich
draait op eigen kracht
om haar as
onontwarbaar kluwen
tegendraadser met de dag
soms zie je kraaien huppen
over het zilver van bevroren gras
en wilgen langs de dijk
die lachen
schittering van tijd
die in tegenlicht versmacht
en blind ineens
voor het
open graf
de dingen steeds in wankel heden
met altijd die ommeslag
verlangen dat in
in hemelzicht
van een iel fantoom
bevalt
Reacties op dit gedicht
| tinkelbel10: | Zaterdag, januari 17, 2009 23:24 |
| heel mooi verwoord,graag gelezen. liefs Tina. |
|
| isolina: | Zaterdag, januari 17, 2009 19:26 |
| heel mooi geschreven . knuff maria , (Isolina) | |
| kerima ellouise: | Zaterdag, januari 17, 2009 17:03 |
| het heden is vaak onontwarbaar waar al het zwarte witglanzend lijkt...of omgekeerd...bevalt niet ieder van fantomen, hoofd-of hemelgebonden knap deze tegenlichtschittering! liefs kerima ellouise |
|
| Hilly N: | Zaterdag, januari 17, 2009 16:45 |
| Prachtig! groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, januari 17, 2009 16:16 |
| sprakeloos om zoveel moois hier geschreven liefs Cobie Kuzzz Goede middag Pierre |
|
Over dit gedicht
| Auteur: conan | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||