wind me op
ik ben bang om me te laten sturen
door wat het lot me brengen zal
maar als ik mezelf de weg ga wijzen
zal het niet lang duren, voordat
ik in het diepe val
want ik weet geen uitweg hier vandaan
ik weet verdomme niet wat ik nu moet
ik kan helaas niet voorspellen hoe het zal gaan
en ik kan niet nu al weten, wat jij dan doet
nadat ik ben weggegaan en weggelopen
een kaart achtergelaten waarop jij het kruis mag vinden
volg het spoor van tranen, die zich aan het einde ophopen
als je deze berg vind wil jij dan aan mij draaien,
wil jij me dan weer opwinden?
zodat ik de dingen kan doen en laten
die ik altijd al wou laten en doen
dan ga ik bezig met het vullen van de gaten
dan zal ik eindelijk, mijn masker af doen
Reacties op dit gedicht
| Noorderlicht66: | Zondag, januari 18, 2009 16:04 |
| Gewoon jezelf zijn... zonder masker. Hee mooi verwoord! Liefs N66 |
|
| isolina: | Zondag, januari 18, 2009 15:00 |
| gooi af dat masker, doe de dingen die je wilt doen zeg de dingen die je zeggen wilt. mooi geschreven. knuff maria (Isolina) | |
Over dit gedicht
| Auteur: mother nature | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 18 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||