Eindeloos kijk ik rond
In elke hoek van m’n hart
Maar mijn hart is alleen
En mijn leven onverhard

In het donker ben ik veilig
Met niemand om mij heen
Heel vaak in gedachten
Helemaal alleen

Koude tranen vloeien rijkelijk
Als ik mijn ogen weer eens sluit
Hoor ze stilletjes breken
En schreeuwen zo luidt

Waarom voel ik toch die leegte
Al die pijn en verdriet
Het neemt de overhand
Ik voel de blijdschap niet

Laat ik maar gaan dromen
Over een plek waar alles kan
Waar tranen verdwijnen
Daar maak ik mijn roman

Nog zoveel op mijn lippen
Mooie woorden en zinnen
Ze sterven langzaam
Want ik kan mijn hart niet overwinnen

Liggend in mijn bed
Ik laat het maar gaan
Het sterft toch wel
Alles zal vergaan