~Motivatie~
Als de spanning stijgt
mijn angst me in beslag neemt
en alles lijkt te mislukken
zie ik geen uitweg meer.
Er lijkt maar één weg te lopen
door dit diepe, donkere dal
een weg die rondloopt;
geen einde heeft.
Graag zou ik hem verlaten
maar het dal is zo diep
het woud is zo donker
en ik weet de weg niet.
Dan begint de twijfel
en pakt me helemaal in
ik vraag me af
"Waarom nog?
Waarom nog vechten?"
De wanhoop is nabij,
de redding mijlenver
en ja, wat maakt het uit?
Eén chagrijn meer of minder,
daar ligt niemand wakker van.
Laat me dan toch liever
eeuwig uitrusten...
eindelijk ontspannen
eindelijk vrij.