ik mis de tijd verspild met nutteloos gepraat
lachen, discussies over niks
avonden lang kletsen, opblijven tot laat
ik mis de kleine dingetjes
als je eraan terug denkt lijkt het dom
het was wel heel belangrijk voor me
ookal weet ik niet waarom
ik wil niks missen willen
ik wil terug naar eerst maar dan op dit moment
hoe lomp, bot of stom je nu ook doet
je moet weten dat je altijd speciaal voor me bent

waarom verander je niet weer naar normaal
de praterige jij
kom op, vertel je verhaal
schaam je niet voor mij
loop niet zonder remmen door
ik wil je helpen, daar ben ik toch voor?

misschien wil je gewoon wat meer vrijheid
en dat snap ik best
maar hoe moeilijk is het tonen van dankbaarheid?
het laten blijken van waardering?
van onze doorgebrachte tijd

ik begrijp je niet
ik voel je steeds verkeerd aan
boze blik..
sorry hoor.. heb ik iets verkeerd gedaan?
alsof jij oostenwind waait
en ik waai nog steeds west
je vervreemd
ik raak verward
ik kende je toch 't best?

wat ik hier eigenlijk mee zeggen wil
is dat de manier waarop je nu doet
mijn eigenlijk best kwetst