Tijdsnood

Een klein silicium korreltje
valt, stopt, zweeft
tussen twee glazen wanden

Het reflecteerd zonlicht in banen
van violet en groen
wit kaatst van de scherpe randen.

Tussen twee seconden
een moment van bevroren tijd
waar het zanddeeltje
zomaar aan het zweven lijkt.

Zachtjes blaas ik lucht
in de zandloper
en laat ik het deeltje roteren.

Als een schim, een gedachte
een schaduw in je droom,
leef ik buiten de tijd.

In één moment, onmerkbaar kort
leef ik mijn leven oneindig lang
't is maar hoe je het bekijkt.

Sillicium gevangen in sillicium
Dat korreltje in het glas.
Zou ik graag zien bewegen
en de stilstand over was.

- en ik kon leven -

Geschreven door

Punt

Reacties op dit gedicht

Punt vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

lexx:	Zaterdag, januari 24, 2009 18:40
deze is erg goed :)

AppeLsIentJeUuh:	Donderdag, januari 22, 2009 16:41
leuk

tinkelbel10:	Donderdag, januari 22, 2009 01:23
heel mooi, graag gelezen.

Sifra.:	Woensdag, januari 21, 2009 23:49
Goed gedicht dit vooral laatste stuk. En ''t leven breng je zelf in beweging. Groetjes, Sifra

Jasper de Jong:	Woensdag, januari 21, 2009 23:45
Briljant! Geen op of aanmerkingen dit keer. Leef! Jasper

Over dit gedicht

Auteur: Punt
Gecontroleerd door: Marina
Gepubliceerd op: 21 januari 2009
Thema's: [Angst] [Fictie]