GROEI
Zoals de bladeren aan de bomen,
komen en gaan.
Zo is ook een mensenleven,
niet bij stil te staan.
Of juist toch wel,
en aanschouw het wonder.
Neem het leven,
weg met het gedonder.
Maar wij, die komen en die gaan,
denken niet na bij ons bestaan.
Terwijl ons leven, net als die bomen,
een leven is van gaan en komen.
Zij laten ons telkens weer blijken,
hoe wij ons leven kunnen verrijken.
Steeds maar weer een kroon met blad,
een wilskracht in zich,
ik wou dat ik die had.
Dat ook ik steeds weer mag bloeien,
en mijn innerlijk kan laten groeien.
Als ik dat weer mag bereiken,
ben ik dankbaar, en dan zal blijken.
Ik ben net als die ene boom,
en opnieuw weer met een kroon.
"ST"
Reacties op dit gedicht
| lejaeghere rudi: | Woensdag, november 21, 2001 12:24 |
| Verandering ten goede is altijd positief, je gedicht ook. | |
| leonencra: | Vrijdag, november 16, 2001 13:43 |
| jammer dat ik nu net deze aangeklikt heb, ik vind hem niet echt mooi, wellicht ben ik verwend door het niveau dat ik uit andere bronnen haal (heb net 200 mooiste sonnetten van nederland gelezen red.) maar die start alleen al, lees het eens na, en vraag je af, las ik nu net vloeiend en makkelijk? of haperde ik, en wil ik dat wel? ik denk niet dat je dat wilt, dus moet je zin twee en vier verlengen! zodat het beter loopt, en ook niet die simp'le komen en gaan zin heb. zin acht kan zonder |
|
| : | Vrijdag, januari 26, 2001 00:39 |
| zoiets schrijf je door een Holistische levens houding, probeer het eens het is de moeite waard. |
|
| : | Dinsdag, januari 23, 2001 16:58 |
| Heel diepzinnig, hoe kom je erop om zoits te schrijven? Dat is iets wat ik mij altijd blijf afvragen. Sahra. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Saja | 
|
|
| Gecontroleerd door: Frummel | ||
| Gepubliceerd op: 01 januari 1970 | ||
| Thema's: | ||