onbewoonbaar
onbewoonbaar
het huis ligt eenzaam
in het bos
verscholen achter
kreupel hout
liefde is hier gestorven
en de jaargetijden
hebben hun sporen
achter gelaten
koud is de ruimte
wat eens bewoond was
waar eens een leven
met veel plezier geleefd heeft
maar inmiddels
is het allang
onbewoonbaar verklaard
Reacties op dit gedicht
| Oorlam: | Maandag, januari 26, 2009 12:18 |
| Mooi beeld Q! | |
| semara : | Donderdag, januari 22, 2009 13:18 |
| waanzinnig beeldend, ik zie een eeuwenoude ruine voor me op een rotsachtige heuvel:) Ik heb nu eenmaal teveel fantasie, hihi |
|
| isolina: | Donderdag, januari 22, 2009 11:51 |
| heel mooi. knuff maria (Isolina) | |
| julius dreyfsandt z.s.: | Donderdag, januari 22, 2009 10:02 |
| maar in dat huis,,,,,daar woon ik,,,,,ver weg van alles mooi hoor |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||