De donkere dagen zijn voorbij. De lente lijkt er weer aan te komen. De zon zal meer uren gaan maken, al lijkt de regen nu te willen winnen. Je ziet mensen plassen op de strata ontwijken en anderen er in dansen. Het verschil van mensen lijkt wel duidelijk. Mensen die geloven in plezier. Die anderen willen iets anders, ik wil niet weten wat, ik heb liever plezier. Maar dat terzijde. Als de zon meer gaat schijnen en het warmer wordt. Dan heb je ook zoiets. Genieten op het terras, of wegsmelten op het strand, rijen dik in de file. Ontspanning is een luxe die een ieder ergens anders in vind. Maar ontspannen is een gave, dat lukt niet iedereen. Soms wordt de spanning men teveel en dan doet men dingen, die anderen niet graag zien.
Maar vooruit. Geef mij straks maar een lekker ijsco en een mooie wijn. Geef mij maar die vriendschap en een stukje liefde daarbij. Respect, vrijheid en ook nog gewoon warmte en gevoel. Veeleisend? Niet dat ik weet of bedenken kan. Jezelf blijven volgen, je eigen ik verwelkomen en andermans "fouten" zien en bij jezelf ze vergeten te maken. Misschien een stukje toekomst, voor een ander realiteit. Waar gaat dit eigenlijk over? Ik heb ook niet echt een idee, toch kun je over sommige dingen wel nadenken. Alleen daar heb ik vandaag geen zin in.