loslaten
Een relatie is als een kaars die door adem van liefde gaat branden.
Haar licht en sterkte de intensiteit van het moment.
Gaat het goed dan geeft ze licht in volle gloed.
Wanneer liefde er niet meer is.....
je een ander kaarsje wilt branden...,
misschien wel eentje voor jou alleen....,
dan dooft ze stilletjes uit.
De onze flakkerde op en neer....,
heeft serieuze stormen overleefd.
Maar brandt je eigen kaarsje mooi en gedwee,
het zal nooit zo branden als dat van ons twee.
Reacties op dit gedicht
| Miertje.A.K: | Zaterdag, juli 11, 2009 20:37 |
| heel mooi wat kan je toch prachtig schrijven en alles verworden liefs miertje | |
| tinkelbel10: | Woensdag, februari 04, 2009 02:14 |
| heel mooi. | |
| Obi Wann: | Zondag, januari 25, 2009 09:20 |
| Dat is mooi gezegd Micina maar wanneer je echt gaat voor een stabiel vlammetje heb je dat van jou al samengesmolten. Wil je je eigen kaarsje ook nog behouden dan zul je steeds je adem over de twee moeten verdelen waardoor ze beide op en neer zullen flakkeren. Knuff |
|
| micina: | Zaterdag, januari 24, 2009 20:51 |
| Samen een kaarsje laten branden is het mooiste wat er is maar kan alleen als je je eigen levenskaarsje niet vergeet. Ook dit heeft zuurstof nodig om te blijven bestaan. In ieder geval wordt de warmte opgeslagen in onze hartjes zodat ze nooit meer verloren gaat, wat er ook gebeurt. Knuff |
|
| isolina: | Zaterdag, januari 24, 2009 12:08 |
| zeker weten , vurig verwoord . mooi . knuff maria (isolina) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Obi Wann | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||