chaos dendermonde 2009
en we zagen de dag nacht worden
hallo ik ben bart
of zoals hier gekend als nummer 127
ik hou van boeken
schrijven en films
dat is wie ik ben
en ik ken sommige van jullie
door de mooie reacties op gedichten
aliassen van fictieve gezichten
dat is fantastisch maar
kennen wij echt elkaar
het is vandaag
nog maar de vraag
al die kindjes
in Dendermonde
al die arme kindjes
dat maakt mij zo droevig
droevig en boos
droevig en boos maar hulpeloos
ben jij wie je bent
zijn wij wie we zijn
zijn zij wie ze zijn
we kunnen niemand meer vertrouwen
mensen zeggen denk aan het positieve
maar we moeten stilstaan bij wat er gebeurd is
om ervoor te zorgen dat het niet opnieuw kan gebeuren
die arme kindjes ocharme
we weten wie we zijn
dat is de enige zekerheid
maar als we ons laten leiden
door wat we niet kennen
weten we dan nog steeds
wie we zijn?
(opgedragen aan de slachtoffers van Fabeltjesland)
hallo ik ben bart
of zoals hier gekend als nummer 127
ik hou van boeken
schrijven en films
dat is wie ik ben
en ik ken sommige van jullie
door de mooie reacties op gedichten
aliassen van fictieve gezichten
dat is fantastisch maar
kennen wij echt elkaar
het is vandaag
nog maar de vraag
al die kindjes
in Dendermonde
al die arme kindjes
dat maakt mij zo droevig
droevig en boos
droevig en boos maar hulpeloos
ben jij wie je bent
zijn wij wie we zijn
zijn zij wie ze zijn
we kunnen niemand meer vertrouwen
mensen zeggen denk aan het positieve
maar we moeten stilstaan bij wat er gebeurd is
om ervoor te zorgen dat het niet opnieuw kan gebeuren
die arme kindjes ocharme
we weten wie we zijn
dat is de enige zekerheid
maar als we ons laten leiden
door wat we niet kennen
weten we dan nog steeds
wie we zijn?
(opgedragen aan de slachtoffers van Fabeltjesland)
Reacties op dit gedicht
| Elenore De Groote: | Zaterdag, februari 07, 2009 19:37 |
| Dat gevoel heb ik ook, wie kan je nog vertrouwen? Liefs, Elenore xxx | |
| brokendoll: | Woensdag, januari 28, 2009 22:18 |
| hier heb je mijn woord,ik sta net achter je:) x |
|
| Dwaallicht: | Zondag, januari 25, 2009 15:19 |
| Knap geschreven... en gelijk heb je, wie kent nog wie! Liefs Dina |
|
| Dasje (lucky): | Zondag, januari 25, 2009 13:51 |
| Ik begrijp wat je bedoelt Bart...zelf al woon je naast elkaar dan nog kan je vertrouwen behoorlijk geschokt worden (dan zelfs nog erger!) Je angst en verwarring goed beschreven! Liefs, Dasje ;o) |
|
| tweety-ysje: | Zondag, januari 25, 2009 10:37 |
| lieve nummer127, hier sta i helemaal achter knap gedaan! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Zondag, januari 25, 2009 01:53 |
| tjonge....wat heb je dit met liefde geschreven goed van jou een tragediegr.janny |
|
| ela: | Zondag, januari 25, 2009 00:51 |
| Het was een zwarte dag voor ST Gillis, randgemente van Dezndermonde, alsof er enkel nog één straat bestaat en zo was het ook, zoiets betekent hzt einde en het begin van onmetelijk verdriet. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Nummer 127 | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||