Kinderopvang in Dendermonde.
Onmenselijk lijden,
Geraakt ben ik, mijn hart krimpt ineen,
Kan niet slapen, schreiend bittere tranen.
Door de onmacht en de verslagenheid.
Kleine engeltjes ik denk aan jullie.
Jullie verzorgster heldin, probeerde te redden,
maar t’mocht niet baten.
Ook zij werd willekeurig aangevallen en vermoord.
Mijn ziel brandt in mij, ik voel mij leeg
Voor hen schijnt de zon nimmer meer
Vanaf vandaag zijn wij nu zonder jullie
Sterren stralen, schitteren toch,
Hoewel je kleintje deze nacht niet meer bij je is.
Hoewel jullie geliefde dochter of vrouw
Niet naar huis weer keert.
Dat jullie daar liggen, voorgoed weggerukt
Nooit zal ik kunnen begrijpen wat het monster dreef
Een monster ja, geen mens is tot zo'n daden in staat.
Engeltjes, roosjes in de knop.
Jullie zijn ons brutaal ontstolen.
Tussen jullie en je ouders een afstand,
Die vanmorgen enkel een arm lang of een kusje ver was.
Veel verder nu, tussen de sterren, schitteren jullie.
Dat te beseffen doet onnoemelijk veel pijn,
Maakt bang omdat we zoiets moeten meemaken.
De willekeur waarmee de beruchte zeis, als scherp mes vermomd
Het wild om zich heen steken,volledig losgeslagen,
Zonder onderscheid en willekeurig.
Hij , wilde, o ironie, zijn het monster "the ridler" uit de nieuwste Batman kinderfilm,
Monstrueus was hij zeker.
Neemt waar niemand ooit recht op kan hebben.
Veel te jong, vermoord, of dodelijk verwond.
Het leven beïnvloedend van ieder mens die verbijsterd,
Niet begrijpend achterblijft.
Geraakt ben ik, mijn hart krimpt ineen,
Kan niet slapen, schreiend bittere tranen.
Door de onmacht en de verslagenheid.
Kleine engeltjes ik denk aan jullie.
Jullie verzorgster heldin, probeerde te redden,
maar t’mocht niet baten.
Ook zij werd willekeurig aangevallen en vermoord.
Mijn ziel brandt in mij, ik voel mij leeg
Voor hen schijnt de zon nimmer meer
Vanaf vandaag zijn wij nu zonder jullie
Sterren stralen, schitteren toch,
Hoewel je kleintje deze nacht niet meer bij je is.
Hoewel jullie geliefde dochter of vrouw
Niet naar huis weer keert.
Dat jullie daar liggen, voorgoed weggerukt
Nooit zal ik kunnen begrijpen wat het monster dreef
Een monster ja, geen mens is tot zo'n daden in staat.
Engeltjes, roosjes in de knop.
Jullie zijn ons brutaal ontstolen.
Tussen jullie en je ouders een afstand,
Die vanmorgen enkel een arm lang of een kusje ver was.
Veel verder nu, tussen de sterren, schitteren jullie.
Dat te beseffen doet onnoemelijk veel pijn,
Maakt bang omdat we zoiets moeten meemaken.
De willekeur waarmee de beruchte zeis, als scherp mes vermomd
Het wild om zich heen steken,volledig losgeslagen,
Zonder onderscheid en willekeurig.
Hij , wilde, o ironie, zijn het monster "the ridler" uit de nieuwste Batman kinderfilm,
Monstrueus was hij zeker.
Neemt waar niemand ooit recht op kan hebben.
Veel te jong, vermoord, of dodelijk verwond.
Het leven beïnvloedend van ieder mens die verbijsterd,
Niet begrijpend achterblijft.
Reacties op dit gedicht
| dichterbij: | Zondag, januari 25, 2009 17:17 |
| hier zijn gewoon geen woorden voor lieve groet |
|
| Nummer 127: | Zondag, januari 25, 2009 15:08 |
| het is triest :( Nr 127 |
|
| ela: | Zondag, januari 25, 2009 12:16 |
| Stilmakend gedicht na een stilmakend gebeuren. ela |
|
| _Lieverdje_: | Zondag, januari 25, 2009 11:15 |
| stilmakend geschreven rillingen lopen over mijn rug bij het lezen van deze woorden bij het horen van het nieuws vrijdag niet begrijpend waardoor dit monster werd gedeveven liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bontkat | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||