Verloren vrouwelijkheid
Jouw lichaam
voelt niet meer hetzelfde
Jouw vrouwelijkheid
verminkt
Het moest
Om te leven
maar je voelt
alleen het zwarte gat
dat is gebleven
Er kwam
verlossing
Je werd weer heel
en hervond jezelf
maar het mocht niet zo zijn
Nu, is de wond aan het genezen
lichamelijk
Het zwarte gat
dat achter blijft
de pijn, het ongeloof
Is waar je in verdwaald bent
Ik bewonder jouw moed
en vechtlust
En steek een kaarsje voor je aan
In de hoop
dat het je zal helpen
Jouw weg weer terug te vinden
Reacties op dit gedicht
| Anahata: | Zondag, januari 25, 2009 20:09 |
| ik kan me voorstellen dat jullie het zo lezen, het was alleen niet mijn bedoeling. ik heb het geschreven voor een kennis van mij. zij heeft borstkanker gehad | |
| switi lobi: | Zondag, januari 25, 2009 20:06 |
| :( Het is inderdaad niet te bevatten.. Liefs, switi lobi |
|
| arie: | Zondag, januari 25, 2009 20:04 |
| de wreedheid van besnijdenissen.. Het is niet te bevatten dat dit Anno 2009 nog steeds voor komt sterkte en liefs, arie |
|
| redbabenl: | Zondag, januari 25, 2009 19:53 |
| sprakeloos.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: ~Lotus~ | 
|
|
| Gecontroleerd door: benji | ||
| Gepubliceerd op: 25 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||