tranen van ongeloof
Een traan
Mijn mond die lacht niet
mijn ogen huilen
bittere tranen
Mijn verstand wil niet begrijpen
wat mijn ogen zagen
mijn hart gebroken
Misschien of toch wel
heb ik mijn vonnis getekend
en is stoppen beter zegt
Ik kan het nog niet geloven
twijfel sterk aan mij zelf
want kan ik hier nog brengen
Mijn schrijven is niets
een traan met een gemengde lach
verdrietig is hoe ik mij voel
Dus laat ik het
even rusten, misschien
kom ik dan weer
Hou je haaks!
Over dit gedicht
| Auteur: tweetyke | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 januari 2009 | ||
| Thema's: | ||